Üçüncü kuzumla sarılık için yattığım hastaneden bildiriyorum. Kafayı yemeye çok yakın hissediyorum. Lohusalık bunalımına yarım adım uzaktayım. Ama daha önceki tecrübelerime dayanarak çıkmanın zor olduğunu bildiğimden kendimi o yarım adım mesafede zincirlemeye çalışıyorum.
Çok bunaldım. Hani olur ya filmlerde uçurum kenarına gider insanlar avazı çıktığı kadar bağırır rahatlamak için. Sanıyorum öyle birşeye ihtiyaç duyuyorum.
Herşeye yetmek isteyip kendime bile yetemeyecek haldeyim. Bi boka yaramıyorum
Kaç parçaya bölünebilirim. Her yerde nasıl olabilirim. Olamayacağımı herşeye yetemeyecegimi kendime nasıl kabul ettirebilirim.
İnsanların geçecek demesine dayanamıyorum. Geçeceğini bende biliyorum. Daha beter durumda olabilirdik biliyorum. Bunun için hamd ediyorum. Ama kendime hakim olamıyorum.
Hiç kimseyi görmek konuşmak istemiyorum. Ama bı o kadar da birilerini görmeye konuşmaya ihtiyacım var. Hayata karışmaya ihtiyacım var. Bir an önce toparlanıp hayata adım atmaya ihtiyacım var. İşe yaramaya ihtiyacım var.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder